www.dreamworld.fora.pl

Glozellan

Robiła wszystko by uratować swojego pacjenta. W tą operację włożyła całe swoje serce. Było to widać w każdym jej ruchu, spojrzeniu.
Koniec operacji sygnalizowało zszywanie ran. Ta na brzuchu była najpoważniejsza. Podłączyła kroplówkę, podała środek który miał ulżyć cierpieniom wilczycy. Odsunęła się i zdjęła rękawiczki które wrzuciła do kosza. Pielęgniarz zaczął sprzątać.
Zastanawiała się jaki potwór....co spowodowało że.... westchnęła ciężko.

Kurt Lanet

- Wyjdzie z tego? - spytał ją z troską w głosie. - Ech... chyba zmienię rezerwat...

Glozellan

- Są szanse ale niewielkie. Jak przeżyje dzisiejszą noc to będzie dobrze...- odpowiedziała - Dlaczego? - spojrzała mu prosto w oczy - Dziwnie się zachowujesz od momentu kiedy powiedziałam Ci kogo spotkałam. Co wiesz?
Ucieczka niczego nie zmieni. Tylko zwiększy jeszcze bardziej problem.
Nie wnikam w to czego się boisz i ile razy już uciekałeś ale chyba pora zmierzyć się ze swoim demonem.

Kurt Lanet

- Nie mogę powiedzieć. - jęknął. - Nie ma ucieczki od Tego problemu. - duża litera była wręcz słyszalna. - Mogę powiedzieć jedynie, że jest związek między tym gościem a tym... - wskazał na śpiącego wilka.

Glozellan

- I Tobą? - zapytała wprost - Nie każę Ci się tu spowiadać, nie musisz mi nic mówić ale zastanów się nad sobą i swoim życiem. A ten "gościu" mi za to zapłaci - powiedziała gniewnie i wyszła na zewnątrz.

Kurt Lanet

Wstrząsnęło nim to, co do niego powiedziała. Ruszył za nią uprzednio wyrzucając rękawice do kosza.
- Być może też ze mną... Nie widziałem tego kogoś wcześniej, ale być może chodzi mu o mnie. O tą tajemnicę...

Glozellan

- Dlaczego więc zamordował watahę? Zaatakował wilki. 10 wilków. To nie jest normalne - stwierdziła - Stąd ta krew na jego twarzy ustach....Czekaj...to jest ohydne....prymitywne....czy on je jadł? U tej wilczycy były małe ubytki....ale nie to chore - stwierdziła kręcąc głową.

Kurt Lanet

Nie odpowiedział. Wiedział, że odpowiedź nasunie kolejne pytania... Zaczął się bać, że on może się stać taki sam. Że może zdziczeć mimo tak długiej walki o zachowanie zdrowego umysłu...

Glozellan

- Cudownie - skomentowała jego milczenie. Wzięła z auta telefon i wykonała parę telefonów. - Co za cymbał wymyślił Dzień Rodzinny! -warknęła - Jadę do dziadków. Chcesz jechać ze mną?

Kurt Lanet

- Będę przeszkadzał. Nie znam Twojej rodziny i jestem dla niej obcy. - ~poza tym zbliża się wieczór.~

Glozellan

- Jak chcesz. Jakby przyjechał ktoś odpowiedni poinformuj ich o wszystkim.
Postaram się wrócić jak najszybciej. - powiedziała z nagłym rozgorączkowaniem i dziwnym błyskiem w oczach. Wsiadła do auta i odjechała.

Kurt Lanet

- Narazie. - odparł i poszedł do swojego pokoju przeczekać przemianę. Tym razem nie zapuszczał się wgłąb lasu.

Glozellan

Podróż zajęła jej w sumie 4 godziny.
W wiosce ostrożnie wypytała dziadka czy nie widział nic podejrzanego itp,
przez babcię została zmuszona do zjedzenia solidnego posiłku który składał się z 4 dokładek. Powiedziała im o tym co się stało w rezerwacie. Pominęła
spotkanie z nagim facetem by ich nie zamartwiać. Opuściła ich wieczorem obładowana jedzeniem,kadzidłami ,suchymi woreczkami z ziołami i dwoma talizmanami.
Zajechała pod dom gdy było już całkiem późno.

- Wróciłam! - krzyknęła wchodząc z pakunkami do domu

Kurt Lanet

Na drzwiach była zawieszka z napisem "nie przeszkadzać". Kurt dodatkowo ukrył się w szafie i spał na ubraniach.

Glozellan

Westchnęła widząc kartkę ale zajrzała do środka.
Zapaliła światło i rozejrzała się po pokoju. Nie widząc Kurta trochę się zmartwiła.
Zaczęła chować jedzenie i szykować sobie kolację. W przedpokoju zapaliła kadzidło i poszła do siebie na górę. Tam ułożyła woreczki i amulety w szufladzie. Zasiadła do komputera, sprawdziła pocztę i postanowiła zajrzeć do kliniki. Porozmawiała z jednym z weterynarzy i uspokojona wróciła do domu. W czasie tego krótkiego spaceru miała wrażenie że ktoś na nią patrzy.
Po powrocie położyła się spać.