www.dreamworld.fora.pl

Kurt Lanet

- Co chcesz powiedzieć poprzez "bliższe prawdy"? - spytał pałaszując udko. - Nie smakuje jak trutka. I co masz na myśli mówiąc, że to nieszczęśnicy, którzy cierpią? ~Niedobrze... Ona może się faktycznie znać. Muszę być ostrożny.~

Glozellan

- Oj, no bardziej realistyczne - zniecierpliwiła się - No sam pomyśl.... jesteś sobie zwykłym człowiekiem, nagle gryzie Cię wilkołak, stajesz się tym samym.
Cierpisz bo nie wiesz co się z Tobą dzieje i nie możesz do nikogo zwrócić o pomoc bo stanowisz zagrożenie. Ale to jest w końcu gdybanie. - wstała wyrzucając kości i resztki do kosza - Chyba nie wierzysz że wilkołaki istnieją naprawdę choć...szkoda...albo nie....jakby istniały to powinnam się bać - uśmiechnęła się - wokół same wilki.

Kurt Lanet

- Jak to się mówi... w każdej opowieści jest ziarno prawdy. - ~Czemu ja to powiedziałem?~ - Racja... To bajki. Słuchaj... jestem zmęczony. Pójdę do sypialni i widzimy się jutro. - ~Dobrze, że okno mam na rezerwat skierowane.~

Glozellan

- Tak, tak dobranoc - ziewnęła - jutro wielki dzień - mruknęła i poszła do siebie na górę. Tam wzięła prysznic , przebrała w piżamę i położyła się spać.
Była na nogach od świtu więc gdy tylko wtuliła się w poduszkę zasnęła.

Kurt Lanet

Wieczorem nasłuchiwał hałasów na górze. W międzyczasie był zmuszony zmienić postać w wilczą. Gdy uznał, że dziewczyna na górze śpi, wyskoczył przez okno i popędził w gęstwinę. Błąkał się i poznawał teren. Wiedziony delikatnym zapachem krwi natrafił na pułapkę zastawioną przez kłusowników. Musiał się nieźle wysilić, by powstrzymać Wilczą część siebie przed wpadnięciem w nią. Złapał w pysk długi kij i szturchnął dyby. Po rozbrojeniu pułapki pozwolił już najeść się swojej drugiej naturze. Nad rankiem wrócił do domu z planem zabrania rozbrojonej pułapki do ośrodka.

Glozellan

Wstała skoro świt, zjadła byle jakie śniadanie i poszła do pracy.
Tam zajęła się chorymi, najwięcej czasu zajęło jej badanie łapy Mokiego który wyglądał markotnie i tracił swoja dumną wilczą postawę.
Irma nuciła pod nosem indiańską pieśń i pracowała...

Kurt Lanet

Ubrał się i zjadł coś normalniejszego. Zaraz potem wybrał się w to samo miejsce, gdzie trafił w wilczej postaci. Zebrał dyby i wrócił do ośrodka. Po drodze do miejsca składowania takich urządzeń trafił na Irmę.
- Widzę, że często się spotykamy. A to... - wskazał na swoją zdobycz. - ...znalazłem w lesie. Ktoś urządza sobie polowanie na wilki.

Glozellan

Jej oczy zabłysły gniewnie.

- Wiem....-odparła - Walczymy z tym ale pacjentów i tak mi przybywa...ostatnio trafił do nas wilk który przez kilkanaście km ciągnął za sobą pułapkę mając uwięzioną łapę....koledzy po fachu są za amputacją, a ja wierzę w cudowne uzdrowienie....heh...jak mnie przegłosują to...-urwała wiedząc że jeszcze chwila a głos się jej załamie, to była jej największa wada jaką jej wytykano na każdym kroku na studiach weterynarii.WRAŻLIWOŚĆ, PRZYWIĄZANIE...westchnęła " Po co ja mu to mówię?" zapytała samą siebie rumieniąc się przy tym" Pewnie uważa mnie za jakąś dziwaczkę czy coś..." - Składzik na prawo - powiedziała normalnym tonem głosu

Kurt Lanet

- Masz mój głos. - ~Mogłoby to samo spotkać mnie...~ Ruszył w stronę składziku i otworzył drzwi. - O w mordę kopane!!! To się w głowie nie mieści!

Glozellan

Wychyliła się zza drzwi.
- Jeżeli nie ma miejsca to ten obok - powiedziała podchodząc do niego - Każda pułapka jest katalogowana....Gdzie ją znalazłeś? W jakiej części rezerwatu? Dzisiaj mam obchód i oznakowanie stada Amber...chętnie zabiorę Cię ze sobą, jeżeli nie masz nic przeciwko.Wiesz.. -zawahała się -jako jedyny....nie... - przerwała zmieszana - Za pół godziny przy moim jeepie.- powiedziała i wróciła na sale

Kurt Lanet

- Ech... Co jako jedyny nie? - zdziwił się otwierając kolejne drzwi i dostając kolejnego szoku. Znalazł miejsce na pułapkę i zaznaczył na wiszącej mapie, gdzie ją znalazł. Następnie dokładnie studiował ją przez około 20 minut. Ostatnie minuty ze wspomnianej półgodziny spędził czekając oparty o jeepa.

Glozellan

Spakowała potrzebne rzeczy, powiadomiła personel że wyrusza w teren i skierowała się do swojego auta. Powitała ponownie Kurta uśmiechem i władowała wszystkie rzeczy do bagażnika. Gdy wsiadł ruszyła powoli na północ, co jakiś czas zerkała na GPS'a.
W aucie panowało milczenie.

Kurt Lanet

Kurt postanowił je przerwać.
- Co chciałaś mi powiedzieć, kiedy miałem odłożyć dyby?

Glozellan

- Hę? -zerknęła na niego wyrywając się z zamyślenia - Ach...może jeszcze nie zauważyłeś....ale jestem tutaj jedyną kobietą...- uśmiechnęła się słabo - No i Ty....w przeciwieństwie do innych....traktujesz mnie normalnie....nie naciskasz na fakt że jestem kobietą....ee rozumiesz?

Kurt Lanet

- Więc o to chodzi? - powstrzymał się od śmiechu. - Nie jesteś w moim typie. To tyle. - zażartował.