www.dreamworld.fora.pl

Glozellan

Max pomimo rannej łapy napierał na Kurta chcąc wyrzucić go z chaty.
" Zostaw nas w spokoju! Jak stąd nie wyjdziesz to Cię zabiję!!! To moja samica!" ostatnie zdanie wypowiedział już wilk.

Irma zamilkła. Na jej ciele pojawiła się gęsia skórka a na czole wystąpiły pierwsze poty.

Kurt Lanet

Zrozumiał, że ta groźba była realna. To nie były słowa rzucane na wiatr. Puścił Maxa z nadzieją, że pozwoli mu wyjść z chaty. Myślał już, jak może pomóc Irmie. ~Chcę dla niej dobrze...!~ pisnął tylko.

Glozellan

- Odejdź! Ona należy już do mnie - powiedział Max wracając do ludzkiej postaci. Usiadł na łóżku i wziął Irmę na swoje kolana.
- Glozellan....Glozellan...- przemówił niezwykle delikatnie głaszcząc ją po twarzy.

Kurt Lanet

~Jest Twoim więźniem? Ja nie chcę jej.~ te słowa musiał mówić z wysiłkiem zwalczając myśli wilka, który chciał powiedzieć zupełnie co innego. ~Powiedz chociaż, czy przestaje krwawić.~ zaskomlał pod drzwiami.

Glozellan

- Jest moją samicą - odparł stanowczo - kocham ją i ona mnie. Nic jej nie będzie, rana powinna się zagoić.

Kurt Lanet

Kurt nie wiedząc, co zrobić położył się pod drzwiami. Wilk natomiast kazał wstać i wejść do środka, by odbić Zellę.

Glozellan

Irma otworzyła oczy i ujrzała nad sobą twarz Maxa.
- Pali...-wychrypiała - Co się stało?....Boli!....-zajęczała płaczliwie
- Ciiiii......przestanie boleć....obiecuję...jestem przy Tobie....- Max nieustanie głaskał ją po włosach i twarzy.

Kurt Lanet

Wilk wywalczył wstanie i nawet wejście do chaty. Tam stanął w drzwiach i obserwował siedzącą parę.

Glozellan

- Zimno...
Max delikatnie wsunął Irmę pod skóry. Wstał i zaczął się rozglądać za wodą dla swojej ukochanej.

Kurt Lanet

~Ona umiera...~ zauważył Kurt. Jego wewnętrzny wilk był coraz bardziej niespokojny. Co chwila przestępował z łapy na łapę.

Glozellan

- Nikt nie umiera! - syknął Max gorączkowo przeszukując chatkę. - Idę po wodę a Ty się stąd nie ruszaj - powiedział wychodząc z porcelanową miseczką.
Irma zaczęła ciężko oddychać.

Kurt Lanet

~Najpierw każesz mi stąd iść, a potem zabraniasz się ruszać?~ zdziwił się. Gdy tylko Max wyszedł, pozwolił wilkowi na więcej luzu. Oboje zbliżyli się do Irmy chcąc zobaczyć, co z raną.

Glozellan

Irma mamrotała coś pod nosem dygocząc na całym ciele.
-Bboli.....zim-nno....

Rana zaczęła się zasklepiać.

Kurt Lanet

Położył się przy niej, by ją ugrzać ciepłem własnego ciała. Pysk położył jej delikatnie na szyi. Czekał na Maxa.

Glozellan

Dygotanie nie ustępowały. Po jakimś czasie wrócił Max. Skrzywił się widząc wilka tak blisko Irmy. Usiadł przy niej i zaczął obmywać jej ranę i robić okłady na czoło.