www.dreamworld.fora.pl

Glozellan

- Ale jego nie- powiedziała - Tyle go głaskałam i nie wiem jak on się nazywa...mam nadzieję że mu to przejdzie....bo przecież to niemożliwe..."Piękna i Bestia" - parsknęła kręcąc głową

Kurt Lanet

- W realiach czerwonego kapturka z elementami tarzana. Najgorsze, że mnie też czeka podobna historia, kiedy ja znajdę kogoś dla siebie... - posmutniał. - Jestem skazany na samotność. Jak miałbym komuś powiedzieć? "Fajnie mi się z Toba rozmawia, mamy wiele wspólnego, ale muszę Ci powiedzieć, że jestem wilkołakiem"? - jęknął.

Glozellan

- Może znajdzie się jakieś lekarstwo albo serum... - patrzyła na niego troskliwie - Może istnieje sposób na częściowe złagodzenie zmiany? Świat jest pełen niespodzianek - powiedziała pocieszająco - I wiesz....nie chcę żeby to wyglądało że się brzydzę tamtego wilkołaka ale on mnie przeraża...nie ten fakt że to wilkołak ale jego osoba....nie wiem jak to wytłumaczyć....on jako Człowiek napawa mnie dziwnym lękiem.

Kurt Lanet

- Kiedy ślub? - zobaczył jej oburzoną minę. - Wybacz... Mówisz, że istnieje coś, co zahamuje moje przemiany? Najfajniej by było, gdybym mógł się przemieniać kiedy zechcę, a nie na każdą noc...

Glozellan

- Mój Adorator to chyba potrafi - zdobyła się na żart - W dzień był wilkiem a teraz widziałam go jako człowieka. Myślę że powinieneś do niego pójść i porozmawiać jak...swój ze swoim.

Kurt Lanet

- Po tym, jak poleciłem go zaszczepić i odrobaczyć? - spytał. - Nie sadzę, by mnie przyjął z otwartymi ramionami. Jestem u Ciebie, Ekhm... poczęstowałem Cię jedzeniem przy nim...

Glozellan

Westchnęła.
- Na dodatek zazdrośnik....a jakbyś powiedział że przychodzisz na moją prośbę? Możesz mu coś zanieść...eee....ode mnie...albo pójdę z Tobą.

Kurt Lanet

- Rób jak uważasz... Co byś mu zaniosła? Bombonierkę? Kwiaty? Szlag... On Tobie przynosił prezenty...

Glozellan

- Och....tak...wielki gnat i martwy zając...padłam z zachwytu....upiekłabym kurczaka albo pieczeń...- wzruszyła ramionami - Albo prezentem będę po prostu ja.

Kurt Lanet

- Mogę być chrzestnym? - spytał rozgoryczony. - Z ostatniego prezentu najchętnij by skorzystał.

Glozellan

- O czym Ty już myślisz - prychnęła - Będę go trzymała na krótkiej smyczy. Bo chyba rozumie słowo " NIE" ? A poza tym jeżeli kocha to nie zrobi krzywdy prawda?

Kurt Lanet

- Chyba, że uzna coś za nie będące krzywdą. - odparł. - Niech będzie, że pójdziesz ze mną, chociaż to ja mam problem. Wspominałaś o tym, że dziadkowie opowiadali 2 wersje o wilkołakach... Chętnie ich posłucham i porównam z prawdziwą.

Glozellan

- Och no cóż...- zamyśliła się - Jedna z nich przedstawia wilkołaki jako całkowicie dzikie stworzenia którą są w pół wilczej postaci przez cały czas.
Druga przedstawia jako ludzi mających dar przemieniania się w wilka.
I Ty i Adorator bardziej mi tu pasujecie. Wiesz że nawet w plemieniu moich dziadków był przypadek takiego wilkołaka? Ale to taka legenda...chłopak został ugryziony na polowaniu. Żaden z szamanów nie był wstanie mu pomóc...Młody Indianin od tamtego wydarzenia żył w lesie z dala od ludzi.
Z upływem lat nauczył się panować nad swoją dziką naturą ale i tak nie wrócił do wspólnoty....słuch o nim zaginął.

Kurt Lanet

- Myślisz, że to może być on? Słyszałem, ze wilkołaki się nie starzeją. Mówił archaicznie, czy może bardziej nowocześnie?

Glozellan

- Ach....nie wiem....miał ciemną karnację i czarne włosy ale żeby to był on ?
Mówił tak jakby ze 100 lat z nikim nie gadał...
"Jedz. Smaczne. Jedz ze mną". myślisz że to mógłby być on? - zapytała z lękiem jak i z podekscytowaniem.