www.dreamworld.fora.pl

Kurt Lanet

- Jak chcesz oswoić wilkołaka? Trop biegł na północny zachód od miejsca postoju jeepa. Weź kogoś i może talizmany...

Glozellan

- No dobra może to złe słowo....ucywilizować lepiej? W każdym razie będzie trzeba z nim porozmawiać - stwierdziła - Spróbuj się przespać i odpocząć.
Załatwię Tobie mały urlop a sobie wolne na dzisiaj. Trzymaj się - uśmiechnęła się ciepło i wyszła z domu zabierając amulet.

Kurt Lanet

- Niech będzie... - odparł. - Bądź ostrożna. - położył się ponownie do snu.

Glozellan

Irma przed wyjazdem odwiedziła biuro zgłaszając chorobę Kurta i swój urlop na jeden dzień. Podróż zajęła jej dobrą godzinę gdy dotarła do niewielkiej jaskini. Zaczęła się denerwować.
"Wilkołak...idę do wilkołaka po bluzę .." myślała i mimo wszystko się uśmiechnęła. "To takie...niezwykłe..."

Ostrożnie szła w głąb jaskini gdy go zobaczyła. Był w trakcie posiłku.
" Zające...." chrząknęła. Mężczyzna podskoczył. " Przestraszyłam wilkołaka...". Czarnowłosy wpatrywał się w nią zaskoczony.
~~ Glozellan....jest tu....sama....przyszła do mnie....sama~~
- Cześć....eee....-zaschło jej w gardle - eee....smacznego....przyszłam po bluzę.
Na twarzy wilkołaka pojawił się radosny uśmiech, można było uznać go za głupawy uśmiech. Przechylił głowę i wyciągnął w jej stronę zająca.
- Jedz. Smaczne. Jedz ze mną. - mówienie przychodziło mu z trudem. Od dawna nie miał możliwości rozmawiać z innym człowiekiem.
- Nie....ja chcę tylko moją bluzę. - głos Irmy zrobił się trochę nerwowy.
" Jestem tu sama z facetem który jest nagi i na dodatek częstuje mnie surowym zającem"
- Bluzę?- wymówił to słowo z wielkim trudem.
- Tak...leży koło Ciebie...to zielone. Jest MOJE.
Patrzył na nią podziwiając jej piękno. Ciemnobrązowe włosy, zielonobrązowe oczy...pełne koralowe usta....figurę....Miał wielką ochotę skoczyć i porwać ją w ramiona...a potem.....
Jęknął zaciskając dłonie w pięści. Irmie jego zachowanie przypominało kogoś kogo boli brzuch albo kogoś kto chce siku....
Podeszła ostrożnie bliżej.
- Podaj mi bluzę.
Na czole mężczyzny pojawił się pot. Jego ciemne oczy spoczęły na jej biuście a następnie na talizmanie.
Jęknął tym razem z bólu. Złapał bluzę i rzucił ją w jej stronę.
- Odejdź ! - warknął kuląc się - ODEJDŹ!!!
Jego głos przyprawił ją o ciarki. Złapała bluzę i wybiegła z jaskini jakby gonił ją sam diabeł. Wsiadła do jeepa i pędziła najszybciej jak mogła do domu.

Mężczyzna leżał zwinięty w kłębek i zanosił się szlochem.
~~ Nie chciała zająca....ona jest taka piękna....nie chciała ze mną jeść...bała się..ten znak na jej szyi..brzydziła....uciekła...~~
-Glozellan!!!!! - zawył głosem przepełnionym bólem i tęsknoty.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Wpadła do domu dysząc lekko. Wyjęła wszystko z kieszeni i wrzuciła bluzę do prania. " Mam nadzieję że krew zniknie..."
Jeszcze teraz miała gęsią skórkę. Dziwnie się czuła w obecności tamtego wilkołaka. Bardzo dziwnie. Jego zachowanie..wzrok....wyraz twarzy....
Zaczęła przyrządzać obiad pomagając sobie książką kucharską.

Kurt Lanet

- Irma? To Ty? - spytał ze swojego pokoju Kurt. - Masz bluzę?

Glozellan

- Mam. - powiedziała wchodząc do jego sypialni z dużym kubkiem herbaty. - Z miodem - powiedziała podając mu ją. - Byłam, widziałam, wzięłam i uciekłam.

Kurt Lanet

- Jego także widziałaś? Jak zareagował na Twoje przybycie? - spytał pijąc pyszną herbatę.

Glozellan

- Akurat zajadał się surowym zającem - skrzywiła się - Był zdziwiony....miał trudności z mową...tak jakby dawno nie używał słów...i....nie podobało mi się to jak na mnie patrzył...częstował mnie nachalnie zającem ale odmówiłam....a potem jęknął....wyglądał tak jakby rozbolał go brzuch albo nagle chciało mu się siku a zmuszony był wstrzymać...i....nagle krzyczał bym odeszła...skulił się...no a ja nie zamierzałam tam zostać i uciekłam z bluzą....

Kurt Lanet

- Nadal masz na sobie ten cholerny talizman - zauważył. - Jego zachowanie jest jakby... - urwał. Nie był pewien jak Irma zareaguje na to, co za chwilę powie.

Glozellan

Westchnęła i zdjęła medalion odkładając go na komodę.
- Jakby....? - zapytała patrząc na Kurta

Kurt Lanet

- To jego zachowanie... To, co robi i jak się łasił... On Ciebie chyba kocha...

Glozellan

Jej brwi powędrowały w górę.
- Słucham? Żartujesz prawda? - zapytała nieco piskliwie

Kurt Lanet

- Niestety nie żartuję. - odparł. - A ten osobnik może być wielokrotnie starszy od Ciebie... Jesteś Glozellan. Wilczą damą. A on sobie Ciebie wybrał...

Glozellan

- Ale to Glozellan to taka....ksywka - jęknęła - Jestem Irmą....i co ja mam robić jeżeli to prawda?

Kurt Lanet

- Ksywka? Hah... Potrafisz odgadywać imiona wilków, a ja potrafię odgadnąć Twoje, Glozellan. A co masz robić? Nie mam pojęcia. Tak samo jak nie miałem pojęcia co miałem zrobić stając się jednym z nich.