www.dreamworld.fora.pl

Glozellan

-Mówisz tak jakbyś nie był pewny - odparła - Ech....nie znasz mojej matki...jest typem światowca który nie może wybaczyć córce że mieszka i pracuje na takim odludziu jak to...mama kręci nosem na wszystko. - ostatnie słowo podkreśliła. - "Zawód weterynarza jest dla pospólstwa" - zacytowała - Nie wiem jak tatko z nią wytrzymuje.

Kurt Lanet

- Miłość... To ona ich trzyma ze sobą i oślepia na wady. Czy mi się zdaje, czy zwierzasz się ze swojej rodziny? Daleko jeszcze? - zmienił natychmiast temat.

Glozellan

- Wybacz - zaczerwieniła się na tą uwagę - Prawie dojeżdżamy.

Jechali wąską dróżką, gałęzie smagały dach jeepa. Przez chwilę jechali asfaltową drogą by potem znaleźć się na piaszczystej drodze. W końcu zatrzymali się przy drewnianej wieżyczce.
- Teraz na piechotę.

Kurt Lanet

Kurt jak nigdy nic ruszył przodem. Gdy się zorientował, że zachowuje się nienaturalnie, odwrócił się.
- Studiowałem nieco mapkę. - wyjaśnił wpadając na ów pomysł. Nie mógł przecież powiedzieć, że już tu był w nocy. - Ale chyba lepiej, jak Ty poprowadzisz...

Glozellan

- Zauważyłam że świetnie orientujesz się w lesie- powiedziała uśmiechając się - Nie każdy potrafi z mapy przejść do realnego obrazu lasu.
Szli koło siebie.

Kurt Lanet

- Mówiłem, że znam się na wilkach. I to dotyczy także orientacji w terenie leśnym. No, już blisko. - uśmiechnął się. - Zobaczę, jak Ciebie wilki traktują, Glozellan. - ostatnie słowo wypowiedział z dziwną nutą podniecenia, bądź uroczystości.

Glozellan

Westchnęła uśmiechając się. Po niecałej chwili znaleźli się przy małym jeziorku który od NE łączył się z większymi jeziorami. Byli z dwóch stron otoczeni gęstym lasem.
- No to do roboty. - powiedziała stawiając skrzynkę i przenośną lodówkę na ziemie. Gwizdnęła przeciągle a potem zawyła. Zaczęły zbiegać się pierwsze wilki. Kurta dopadła mała grupka młodych. Zgodnie stwierdziły że nogawki spodni są smakowite. Starsze wilki szły powoli uważnie patrząc na Irmę i na Kurta.
Irma przemówiła do nich w języku Indian Cherooke i zaczęła powoli głaskać poszczególne wilki po łbach i grzbietach. Kurta obwąchały i zaakceptowały.
- Imelda, Connie, Frankie, Delok...Adien....Szczurek....Wer...- mówiła cicho
Wilki lizały ją po dłoniach i wyprężały się pod jej dotykiem ciesząc się z przyjemności jakiej im zadawała drapiąc czy głaskając.

Kurt Lanet

Zadowolony obserwował Irmę pośród wilków. Widok był niemal magiczny. Aż chciał podejść do Glozellan i także domagać się pieszczot. Opamiętał się jednak ze względu na fakt bycia człowiekiem.
- A jak byś nazwała mnie? - zaśmiał się.

Glozellan

- Musiałbyś być wilkiem kochany - wyszczerzyła zęby - Jako człowiek masz już swoje imię a te pieszczoszki nie....Twoje nogawki Kurt. Possy, Golian, Rolf przestańcie.
Młode wilczki podniosły głowy. W ich pysku widniały strzępki materiału.
Irma kucnęły przy lodóweczce i wyjęła strzykawkę. Zaaplikowała leki całej watasze, dała tabletki odrobaczające i prysnęła ich grzbiety sprayem przeciw kleszczom i pchłom.
- Są kochane...o jeszcze jeden. - powiedziała zaskoczona. - Biedaczek marnie wygląda. Przykucnęła i wyciągnęła rękę do czarnego wilka - Taki kolor to rzadkość wśród wilków. - wyjaśniła Kurtowi.

Kurt Lanet

Zainteresowany patrzył na nowoprzybyłego.
- To wezmę kanapki na zakończoną robotę. Chcesz może? - spytał otwierając paczuszkę z jedzeniem.

Glozellan

- Yhm...-przytaknęła biorąc kanapkę. Wilk zatrzymał się i patrzył dziwnie na Kurta. W duszy czarnego wilka rozgorzała walka pomiędzy dwoma opcjami.
1)Skoczyć do gardła temu kundlowi i patrzeć jak cierpi
2)Rozerwać go na kawałeczki....
Jak śmiał być z MOJĄ samicą.?! Karmić ją?!
Przerwał patrząc na Nią. Była piękna....Jej zapach...Podbiegł do niej truchtem i usiadł. Wpatrywał się swoimi brązowymi oczami w jej oczy. Wiedział że są zielone z domieszką brązu....widział je jako człowiek....już wtedy miał ochotę....
Irma wyciągnęła do niego rękę i zaczęła go delikatnie drapać za uszami.
Drugą ręką jadła kanapkę.
Czarny wilk jeszcze bardziej się do niej przybliżył aż w końcu się wyłożył na ziemi dając znać żeby podrapać go po brzuchu.
Zaśmiała się.

Kurt Lanet

- To normalne? - spytał rozbawiony. - Łasi się jak jakiś psiak.

Glozellan

Wilk warknął patrząc na Kurta ale potem jego uwaga znowu skupiła się na Irmie.
Gdyby była sama....- rozmarzył się.
- Niektóre tak mają. Zawsze się znajdzie niedopieszczony wilczek - odpowiedziała czule.
Powoli zaczynał odpływać....

Kurt Lanet

~Jakby mnie rozumiał...~
- Możesz się od niego odsunąć? Nie podoba mi się jego zachowanie...

Glozellan

Spojrzała na niego nic nie rozumiejąc. Wilk otworzył oczy nie czując dotyku kobiecej delikatnej dłoni. Usiadł przeciągając się i pyskiem ruszał rękę domagając się głaskania.

Miał ochotę posmakować jego krwi, patrzeć jak cierpi....rozdzierałby go kawałek po kawałku....nienawidził swojego rywala....

- Nie rozumiem. - powiedziała zdezorientowana.