www.dreamworld.fora.pl

Damon popatrzył w stronę, skąd doszedł go śmiech, po czym poprawił płaszcz i skierował się w odpowiednią stronę.
- Dobry wieczór - wyszczerzył się.

- Nie ma nawet karambuta...- mruknął. - Karambuta? KARAMBUTA???- powiedział. - Przecież one są na ziemi! - gdy się skupił, usłyszał nawet jego zgrzytanie ząbkami i cichy szelest i chrząkanie. Poszedł ...

-... albo strakerneula? O tak, one są takie grzeczne. Jest chociaż do kogo zagadać. Owszem, potrzebny jest tłumacz, ale co tam - westchnął, po czym kontynuował. - A tak zostaje mi to. Straszne, prawda ...

- Iść, albo nie iść, oto jest pytanie - mówił do siebie, idąc niestrudzenie w dal, jakąś nieznaną mu uliczką. Ręce schował do kieszeni płaszcza, kopał trampkiem jakiś kamień.
- Nie, powiedziałem to t ...

- Nic, nie wazne - odpowiedział. Co miał powiedzieć, że dziś ma urodziny i nie chce być tego dnia sam. - Idź, odpocznij sobie. Ja jakoś sobie poradzę - starał się uśmiechnąć.

- Nie no jasne - mruknał, nadal smutny. - Będę, bo co mam robić - pociągnał nosem.

- Wiesz, ze nie znam się na muzyce. Chodze tu i tam, by coś zrobić, znaleźć coś ciekawego i kogoś poznac. Nawet nie wiesz jak to jest być kimś dosłownie obcym na tej planecie.

- Ale to tak - powiedział pewnie. - Wielu próbuje, ale jak nie... to nie - naburmuszony minał go bez nawet cienia zainteresowania. tak naprawdę był smutny, bo nie miał towarzystwa, ani przyjaciół. - S ...

- Moze weź to? - wyciągnał małe pudełeczko z czerwonym cukierkiem. - daje ludziom kopa, jest nieszkodliwe, a czujesz się po tym jak po 12 godzinach snu - uśmiechnął się.

- Rozumiem - westchnał smutno, lekko opuszczając głowę. - W takim razie ja też pójdę, zamkne się w statku i będę tak siedzieć w samotności...

- Idziesz sobie? - popatrzyła na niego z lekkim zawodem. Tak dawno nie miał towarzystwa. Miło mu było zamienić z kimś kilka słów i nieco się rozluźnić, co momentalnie poprawiało mu nastrój.

- Trudno mi coś powiedzieć na ten temat. To zależy od tego, czy będę miał co robić, czy nie. Jak nie, to pewnie polecę na inną planetę i tak w kółko.

- Stoi sobie na ulicy, pod jakimś blokiem. Ludzie mają go za zwykłą, starą budkę telefoniczną, wiecznie zamkniętą.

- Może i tak - odparł. - Nie wiem, nie znam się na tym wcale. Motor w sumie zdarzył mi się przypadkowo nieco. Lepsze to niż nic.

- Nie wiem - wzruszyła ramionami, patrząc na zakupione przez siebie płyty. - Narazie kupiłem motor, by pojeździć tu i tam. A tak, nie mam pojęcia.