www.dreamworld.fora.pl

Kesten

//opis później//

Kesten

No i przyjechali do Jego domostwa, zacierając za sobą wszelkie ślady, więc nawet i wampir nie miał prawie żadnych szans przybyć w te miejsce. W tym miejscu nawet Avery nie była... no ale koniec wstępu. Wysiadł ze samochodu i śpiącą siostrę przeniósł do salonu, gdzie położył ją we wygodnej kanapie. Usiadł sam we fotelu i czekał aż się obudzi.

Avery

Leżała tak dobrą chwilę zanim się obudziła. Spojrzała najpierw w sufit później, później rozejrzała się po pokoju i usiadła nerwowo na łóżku.
- Gdzie.. Ja.. Do.. Cholery.. Jestem.. ?! - pisnęła i zauważyła brata.
- Coś Ty.. zrobił? - zapytała cicho jak wryta. Przełknęła głośno ślinę i zamknęła mocno powieki. Schowała twarz w dłoniach i zaczęła cicho szlochać. Nie wiedziała co z jej wampirkiem. Co zrobił? Gdzie poszedł? Pewnie się martwił bardzo! Płakała cicho ale bardzo rzewnie.
- Jak mogłeś? - zapytała jeszcze dławiąc się łzami. Chwyciła się za głowę i przeczesała palcami włosy.

Alexander

Przyjechał pod dom i zaparkował z piskiem opon. nie natrudził się zbytnio, żeby go znaleźć... W końcu lata praktyki. Rozwalił bramę w drobny mak. Nie chciał się nawet bawić w jakieś skradanie. Miał to w nosie. Chyba nigdy nie był tak rozeźlony jak teraz. Wszedł do środka robiąc z drzwiami, to samo, co z bramą i ujrzawszy mężczyznę. Warknął głośno ukazując szereg prostych i jasnych zębów. Po chwili spojrzał na Avery. Wedy jego wzrok nie był już wrogi, ale taki bardzo stroskany, po chwili jednak znów spojrzał się na jej brata i warknął po raz kolejny, tylko że głośniej. Nie chciał się z nim bić, ani nic w tym stylu. Chciał zabrać swoją ukochaną i odjechać stąd na dobre. Oczywiście jeszcze wypowiedzieć kilka formułek, ale to już nie ważne.

Kesten

Spojrzał na wampira spokojnie, widać nic nie ruszało go z tym. Chwilę sobie popatrzył i na razie ignorując siostrę, powiedział do wampira
- jeżeli mówię że chcę sam na sam z nią porozmawiać, to znaczy że nie chcę abyś podsłuchiwał... a że głupi nie jestem, to wiem że wampiry mają dobry słuch i słyszą nawet do jednego kilometra... więc dlatego ją tu zabrałem... a teraz proszę o opuszczenie moich terenów, po rozmowie ją puszczę, a nawet i podwiozę do twego domu o ile będzie chciała... nie więziłem jeszcze swojej rodziny... proszę się oddalić abyś nic nie słyszał, bo chcę normalną rozmowę w cztery oczy z moją siostrą...
Opanowany był i spokojny, w końcu zwrócił się do siostry
- proszę, powiedz mu aby opuścił to miejsce... Wytrzymasz chyba bez niego około jednej godziny? Chcę porozmawiać i tyle... Avery, powiedz coś jemu, poproś aby wrócił do swojego domu...

Avery

Usłyszała trzask więc podniosła wzrok. Ujrzawszy swojego wampirka zerwała się i podbiegła do niego ze łzami w oczach, które spływały po policzkach czarownicy. Spojrzała na brata po jego słowach.
- Nie! Nie wytrzymam z Tobą ani sekundy dłużej! Jak mogłeś mnie uśpić i przywieźć tutaj?! Jak mogłeś się tak zachować?! Boże! - jęknęła tuląc się do wampira. Po chwili jednak odkleiła się i spojrzała na brata.
- I daj mi spokój! Nie obchodzi mnie co TY sądzisz o wampirach! Ja go kocham i kochać nie przestanę! Więc.. Daruj sobie! - wrzasnęła. Uniosła wzrok na tęczówki Alexandra.
- Zabierz mnie stąd, proszę.. - wyszeptała łkając.

Alexander

- Zabiorę...- powiedział cicho i pocałował ją w czoło. Gdy znalazła się przy nim od razu był jakiś spokojniejszy.
- Nie jesteś głupi? A to nowość... Gdybyś nie był głupi nie zachowywałbyś się jak dzikus i zrobiłbyś to w cywilizowany sposób. Czy ja byłem do Ciebie nastawiony wrogo... No przepraszam bardzo. I opuszczę te tereny, ale razem z Avery i jak widać nie ma ona nic przeciwko temu. I niby wampiry są bestiami...- powiedział i prychnął na koniec. Nie użył swojego daru. Zrobi to następnym razem, jak będzie ich niepokoił. Wyszedł z Avery u boku z jego "posesji" i posadził w samochodzie, po czym odjechał w stronę swojego domu. Jeśli jest chociaż trochę mądry,to da im spokój.

oboje z.t.

Kesten

Nie odpowiedział nic, nawet ich nie zatrzymywał, a kiedy odeszli zaczął sie zastanawiać. W końcu postanowił powiedzieć jej o co jemu chodzi z wampirami, czemu ich nienawidzi, nawet przy nim
[zt]